شماره و تاریخ نظریه : 679/34/7- 13/6/84
سؤال :
به حکایت مفاد پرونده کلاسه 83/5800/ک کارمند حسین .م فرزند جعفر ، متهم میباشد به فرار از خدمت از تاریخ 10/5/80الی 20/2/84، برابر مدارک پزشکی ارائه شده از ســوی متهم به نظر میرسد بزه ای به نامبرده منتسب نبوده و باید قرار منع تعقیب در خصوص وی صادرگردد .از طرفی ، برابر مقررات بند « الف » ماده (96) قانون ارتش جمهوری اسلامیایران، در صورت صدور رأی برائت یا قرار موقوفی تعقیب یا قرار منع پیگرد، ایام غیبت و فرار به انتساب تبدیل خواهد شد و از طرف دیگر، به تصریح عفو سوم خرداد 1384مقام معظم رهبری، کارکنان پایور نیروهای مسلح که تا پایان سال 1380مرتکب فرار از خدمت شده اند از تعقیب و مجازات معاف میگردند و مدت فرار آنان جزء ایام خدمت محسوب نمیشود، و در صورتیکه از خدمت اخراج شده باشند اخراج به قوت خود باقی است .بنابراین، ضمن اعلام وقوف براین نکته که صدور قرار موقوفی تعقیب مقدم برصدور قرار منع پیگرد میباشد، لیکن معمولاً عفو از موارد لطف و مساعدت حکومت نسبت به متهمین و محکومین است، درحالیکه در مانحن فیه، به نظر میرسد اعمال عفو موجب اخراج و درواقع به ضرر متهم میگردد، حال نظر به اینکه تعداد قابل توجهی از این پرونده ها در این مرجع مطرح رسیدگی میباشد، مستدعی است نظر ارشادی خود را اعلام فرمایید .
نظریه کمیسیون :
چنانچه قبل از ورودبه ماهیت امر و بررسی دلایل و مدارک اتهام، موجبات توقف تعقیب وسقوط دعوی عمومیحسب مورد برابر مقررات ماده (8) ق. آ.د.ک ، 1290، فراهم شود ، الزاماً باید قرار موقوفی تعقیب صادر شود، نه قرار منع پیگرد؛ زیرا قرار منع پیگرد در جایی صادر میشود که عمل انتسابی جرم نباشد یا دلیلی بر توجه اتهام به متهم نباشد و در فرض سؤال، چنانچه پس از صدور قرار موقوفی تعقیب دلایل و مدارکی توسط متهم مبنی بر داشتن عذر موجه در ایام فرار ارائه شود دادستان میتواند از قرار موقوفی تعقیب عدول نماید تا برابر مقررات نسبت به ماهیت امر اظهارنظر شود .
——————————————————————————–
پی نوشت :
imj.ir
http://www.hvm.ir/print.asp?id=35752